Η Τερέζ Μπερτερά αναφέρει στο βιβλίο της: Η δική μου Αντιγυμναστική: «Είμαστε σαν τον ιδιοκτήτη ενός διαμερίσματος 6 δωματίων, που μένει μόνο στην κουζίνα. Για να αναπνέουμε καλύτερα, πρέπει αρχικά να μάθουμε να εκπνέουμε. Πώς; Από τη μία πλευρά, ελευθερώνοντας αυτό που εμποδίζει την κίνηση του διαφράγματος και από την άλλη, αφήνοντας να βγει αέρας, χωρίς να συστέλλουμε τις ζώνες του περάσματός του, όπως ο λαιμός και το στόμα. Μια φορά που θα έχουμε καταφέρει να εκπνεύσουμε πλήρως, ο αέρας θα εισέλθει ήρεμα μέσα στους πνεύμονές μας, χωρίς να τον πιέσουμε, απαλά.
Αναπνέοντας καλύτερα, ζούμε καλύτερα, κοιμόμαστε καλύτερα, είμαστε πιο ήρεμοι
Θα δούμε 3 κινήσεις για να απελευθερώσουμε την αναπνοή, να λύσουμε τους μύες του στόματος, του αυχένα, της κοιλιάς και του κάτω μέρους της πλάτης.
Κίνηση Νο 1: Στόμα
Είμαι καθιστός/η ή ξαπλωμένος/η.
Ανοιγοκλείνω μερικές φορές το στόμα μου. Απαλά. Τοποθετώ το δείκτη και μέσο δάχτυλο του δεξιού μου χεριού σαν γάντζο μέσα στο μισάνοιχτο στόμα μου, έτσι ώστε το μαλακό μέρος των 2 δαχτύλων μου να ακουμπάει την εσωτερική πλευρά των κάτω κοπτήρων μου. Αφήνω το βάρος των δαχτύλων μου να τραβήξει το σαγόνι μου προς τα κάτω. Και αναπνέω απαλά. Μετά από μερικές αναπνοές, βάζω αντίσταση στο βάρος των δαχτύλων μου και έτσι δεν αφήνω να ανοίξει το σαγόνι μου. Κάνω δώδεκα ήρεμες αναπνοές.
Έπειτα, αφαιρώ τα δάχτυλά μου και παρατηρώ. Ίσως είναι πιο εύκολο να κρατήσω το στόμα μου μισάνοιχτο και ο αέρας στην εκπνοή εξέρχεται πιο εύκολα.
Κίνηση Νο 2: Αυχένας
Είμαι όρθιος/α ή καθιστός/η.
Το χέρι μου βρίσκεται στο πάνω μέρος του αυχένα μου, κάτω ακριβώς από τα μαλλιά μου. Ακουμπώντας όλη την παλάμη μου, κρατάω σφιχτά το δέρμα και τους μύες και κάνω 3 φορές «ναι» με το κεφάλι μου. Χαλαρώνω και γλιστράω το χέρι μου λίγο πιο κάτω, κρατάω σφιχτά το δέρμα και τους μύες και επαναλαμβάνω τις κινήσεις μέχρι να φτάσω στο κάτω μέρος του αυχένα μου. Στο τέλος, χαλαρώνω τη λαβή και παρατηρώ πως είναι ο αυχένας μου. Κάνω μερικές κινήσεις του κεφαλιού δεξιά αριστερά και παρατηρώ αν είναι πιο εύκολη η κίνηση.
Κίνηση Νο 3: Διάφραγμα
Είμαι όρθιος/α ή καθιστός/η.
Πιάνω με το δεξί μου χέρι το δέρμα που βρίσκεται πάνω από το δεξί μου ισχίο. Το κρατάω και αναπνέω βαθιά και ήρεμα, χωρίς να κάνω θόρυβο με το στόμα μου στην εκπνοή, με μισάνοιχτο στόμα. Μετά από μερικές αναπνοές, πιάνω με το δεξί μου χέρι το δέρμα λίγο πιο αριστερά από την προηγούμενη λαβή, προς τον αφαλό και αναπνέω πάλι ήρεμα. Κάνω, στη συνέχεια, προοδευτικά, όλο το κύκλο της μέσης μου από τον αφαλό μου ως τη σπονδυλική μου στήλη. Σαν να θέλω να χαλαρώσω μια ζώνη που είναι πολύ σφιχτή.
Όταν τελειώσω τη δεξιά πλευρά, χαλαρώνω τη λαβή και με το μπράτσο μου δίπλα στο σώμα μου παρατηρώ πως μου φαίνεται η δεξιά μου πλευρά, η μέση, η πλάτη, ο ώμος, ο λαιμός. Ίσως να μοιάζει σαν να έχει περισσότερο χώρο για να αναπνεύσω.
Κάνω το ίδιο από τα αριστερά και παρατηρώ.
Κάνουμε αυτές τις κινήσεις όποτε νιώθουμε στρεσαρισμένοι, όταν είμαστε φοβισμένοι ή αγχωμένοι και μας μπλοκάρεται η αναπνοή. Κάνουμε αυτές τις κινήσεις όποτε θέλουμε, όποτε νιώθουμε ευχαρίστηση και παρατηρούμε εν καιρώ την αναπνοή να ξαναβρίσκει αυθόρμητα το εύρος της.
